BORSTREDUCTIE

Borsthypertrofie of het hebben van (te) grote borsten kan een familietrek zijn, het kan ontstaan tijdens de puberteit of het gevolg zijn van overgewicht. Vaak vloeien er niet alleen persoonlijke problemen uit voort, zoals schaamte of verminderde eigenwaarde, maar ook functionele problemen, zoals rugpijn, huidirritatie onder de borsten of pijn tijdens het sporten of bij het dragen van bepaalde kledij.

Doorhangende borsten (‘ptose’) zijn dan weer vaak ontstaan na een belangrijk gewichtsverlies of na één of meerdere zwangerschappen, al dan niet gevolgd door een periode van borstvoeding. Als je nog een kinderwens hebt, verdient het trouwens aanbeveling om de borstcorrectie uit te stellen tot na de laatste (geplande) zwangerschap.

De ingrepen om de hiervoor geschetste problemen te corrigeren, d.w.z. hetzij te grote borsten, hetzij het doorhangen van de borsten, noemen we borstreductie (of borstverkleining) en borstlifting (of mastopexie). Beide operaties verlopen ongeveer volgens hetzelfde principe: enerzijds wordt de vorm van de borst gecorrigeerd en wordt de tepel opnieuw in een jeugdige of hogere positie geplaatst, anderzijds wordt (hoofdzakelijk bij een borstverkleining) een hoeveelheid borstweefsel weggenomen. Dat kan uiteraard niet zonder het insnijden van de huid.

Er bestaan verschillende technieken voor een borstreductie of een borstlift. Naargelang van het type borst dat je hebt, zal een bepaalde techniek beter geschikt zijn dan een andere.

Tonnard & Verpaele gebruiken voor borstreductie de techniek van de Canadese chirurge Elisabeth Hall-Finley. Voor de correctie van een doorgezakte borst (ptose) gebruiken ze de techniek van de Braziliaansse plastisch chirurge Ruth Graf. Soms worden combinaties van beide technieken gebruikt met uitstekende resultaten en weinig verwikkelingen.

Om de tepel naar boven te verplaatsen is een littekentje rond de tepelhof onvermijdelijk. In enkele gevallen volstaat deze ingreep om het gewenste resultaat te bekomen (figuur 1). Meestal echter moet ook een hoeveelheid huid weggenomen worden aan de onderplooi van de borst. Daardoor ontstaat een litteken dat loopt van de tepelhof naar de onderkant van de borst (figuur 2). Al naargelang van de hoeveelheid huid die moet worden weggenomen, komt hier meestal een horizontaal litteken bij, dat in de plooi onderaan de borst loopt (figuur 3) en dus meestal goed verborgen blijft.

Het is de taak van de plastisch chirurg om de littekens zo te plaatsen dat ze zo weinig mogelijk opvallen. Bovendien hebben al de genoemde littekens de eigenschap om na verloop van tijd te verbleken en de huidskleur aan te nemen. Daardoor zijn ze na enige tijd alleen nog van heel dichtbij waar te nemen zijn.

Doordat de tepel verplaatst moet worden, kunnen een aantal kleine zenuwen die er naar toe lopen onderbroken raken. De tepelgevoeligheid na een borstverkleining- of lifting kan dan ook tijdelijk verminderd zijn ten opzichte van vóór de operatie. Meestal keert de gevoeligheid van tepel en tepelhof terug na 4 à 6 maand.

Deze ingreep gebeurt onder algemene verdoving en duurt 1,5 à 2 uur. Op de wondnaden komt een waterdicht verband dat douchen de komende dagen mogelijk maakt. Je krijgt ook een stevige steunbh die je een 4 tal weken kan dragen. Meestal kan je de dag zelf nog naar huis en zien we jou terug na 6 dagen voor verbandwisseling. Een borstreductie of borstlifting is een weinig pijnlijke ingreep. De knoopjes van de (oplosbare) huiddraden worden de tweede week verwijderd.

Controlebezoeken worden gepland 6 weken en 6 maand na de ingreep. Definitief resultaat met herstel van gevoeligheid van tepel en tepelhof, uitrijpen van de littekens duurt klassiek 6 tot 12 maand.